Between the Tracks: A Village Through Outsider Eyes

—

A retrospective exhibition of archival works from Nikolas “Rocky” Hopteridis
Curated by Senaida Ng

Curator’s Note

When I first arrived in Dikaia almost one month ago, the first thing I noticed was the silence. This village, situated in Evros at the crossroads of Greece, Bulgaria, and Turkey, was once a vibrant municipality shaped by waves of settlers from neighboring regions. Its history is marked by the fluid movement of people and cultures, leaving a legacy of diverse traditions, cuisine, and artistic expression. Today, with only about 200 residents remaining, Dikaia carries a palpable sense of solitude-evident in its abandoned homes, shuttered storefronts, and the graffitied train station. Life gathers, if at all, along the main street, bisected by train tracks where a single train passes each evening.

Across from the village café stands the house of Nikolas “Rocky” Hopteridis (b. June 15, 1954, d. 2016). Rocky was a singular man, who did not fit into the conventions of Greek life in the small village of Dikaia. He was an artist, photographer, and English teacher who spent much of his time reading, listening to cassettes, and daydreaming. He studied in London, and spent time in Italy, China, Germany, Amsterdam and beyond. He also had a long-distance lover named “Maria”, who lived in Brazil. Rocky’s photos and sketches are often humorous, mesmerizing, and at times, often carry an undercurrent of loneliness. Throughout his correspondences with friends, he reflects on the economic challenges of being an artist, contending with the shifting political landscape of Greece, and his deep desire to travel and explore the world. From the moment I arrived in Rocky’s house, I could feel his lingering presence and I found myself drawn to the spirit of curiosity and resilience that animated his life. Rocky’s story is one that reflects a common theme for artists: the experience of being an outsider — even in one’s place of origin—and with the universal longing for freedom and lost youth.

This exhibition is dedicated to Rocky, in recognition of his creative legacy and the unique perspective he brought to Dikaia. I am deeply grateful for the opportunity to inhabit his home during April 2025, and for the enduring inspiration I found there. My deepest thanks to the inhabitants of Rocky’s house for all their inspiring and positive energy, and to Cotranspose for hosting this residency and for supporting the sharing of these remarkable stories.

Σημείωση Επιμελητή

Όταν έφτασα για πρώτη φορά στα Δίκαια πριν από σχεδόν ένα μήνα, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν η σιωπή. Αυτό το χωριό, που βρίσκεται στον Έβρο στο σταυροδρόμι Ελλάδας, Βουλγαρίας και Τουρκίας, ήταν κάποτε ένας ζωντανός δήμος που διαμορφώθηκε από κύματα εποίκων από γειτονικές περιοχές. Η ιστορία του χαρακτηρίζεται από τη ρευστή κίνηση ανθρώπων και πολιτισμών, αφήνοντας μια κληρονομιά από διαφορετικές παραδόσεις, κουζίνα και καλλιτεχνική έκφραση. Σήμερα, με μόλις 200 περίπου κατοίκους να έχουν απομείνει, η Δίκαια κουβαλά μια απτή αίσθηση μοναξιάς - εμφανής στα εγκαταλελειμμένα σπίτια, τις κλειστές βιτρίνες και τον σιδηροδρομικό σταθμό με γκράφιτι. Η ζωή συγκεντρώνεται, αν όχι καθόλου, κατά μήκος του κεντρικού δρόμου, διχοτομημένη από γραμμές τρένου όπου περνάει ένα μόνο τρένο κάθε βράδυ.

Απέναντι από το καφενείο του χωριού βρίσκεται το σπίτι του Νικόλα «Ρόκι» Χοπτερίδη (γ. 15 Ιουνίου 1954, π. 2016). Ο Ρόκι ήταν ένας μοναδικός άνθρωπος, που δεν ταίριαζε στις συμβάσεις της ελληνικής ζωής στο μικρό χωριό Δίκαια. Ήταν καλλιτέχνης, φωτογράφος και καθηγητής αγγλικών που περνούσε μεγάλο μέρος του χρόνου του διαβάζοντας, ακούγοντας κασέτες και ονειροπολώντας. Σπούδασε στο Λονδίνο και πέρασε χρόνο στην Ιταλία, την Κίνα, τη Γερμανία, το Άμστερνταμ και όχι μόνο. Είχε επίσης μια εραστή από απόσταση που ονομαζόταν «Μαρία», η οποία ζούσε στη Βραζιλία. Οι φωτογραφίες και τα σκίτσα του Rocky είναι συχνά χιουμοριστικές, συναρπαστικές και μερικές φορές συχνά κουβαλούν ένα υπόγειο ρεύμα μοναξιάς. Καθ' όλη τη διάρκεια των αλληλογραφιών του με φίλους, στοχάζεται τις οικονομικές προκλήσεις του να είναι καλλιτέχνης, να αντιμετωπίζει το μεταβαλλόμενο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας και τη βαθιά του επιθυμία να ταξιδέψει και να εξερευνήσει τον κόσμο. Από τη στιγμή που έφτασα στο σπίτι του Ρόκι, μπορούσα να νιώσω την παρατεταμένη παρουσία του και έλθηκα από το πνεύμα της περιέργειας και της ανθεκτικότητας που ζωντάνεψε τη ζωή του. Η ιστορία του Rocky είναι αυτή που αντικατοπτρίζει ένα κοινό θέμα για τους καλλιτέχνες: την εμπειρία του να είσαι ξένος —ακόμα και στον τόπο καταγωγής του— και με την καθολική λαχτάρα για ελευθερία και τη χαμένη νιότη.

Αυτή η έκθεση είναι αφιερωμένη στον Rocky, σε αναγνώριση της δημιουργικής του κληρονομιάς και της μοναδικής οπτικής που έφερε στα Δίκαια. Είμαι βαθιά ευγνώμων για την ευκαιρία να κατοικήσω στο σπίτι του τον Απρίλιο του 2025 και για τη διαρκή έμπνευση που βρήκα εκεί. Ευχαριστώ θερμά τους κατοίκους του σπιτιού του Rocky για όλη τους την εμπνευσμένη και θετική ενέργεια και την Coμεταθέτω για τη φιλοξενία αυτής της κατοικίας και για την υποστήριξη της ανταλλαγής αυτών των αξιοσημείωτων ιστοριών.

‍

‍

‍